SYLWIA JĘDRYSEK
Koty perskie zaliczane są do I kategorii kotów egzotycznych. Należą one do jednej z najstarszych ras występujących na świecie. Początkowo uważano, że pochodzą z Bliskiego Wschodu, a dokładniej z okolic dzisiejszego Iranu. Rosnące zainteresowanie rasą sprawiło, że w XVII wieku sprowadzono je do Europy: Włoch i Francji, a następnie do Anglii. Najnowsze badania genetyczne pokazują jednak, że długowłose koty swoje korzenie posiadają we wschodniej części Europy, a dokładniej w Rosji. Co ciekawe, przed utworzeniem pierwszego związku hodowlanego i zmodyfikowaniu pierwotnego wzorca rasy, nazywano je kotami angora. Z kolei w Wielkiej Brytanii nazywa się je kotami „długowłosymi”
Koty perskie żyjące w dzisiejszych czasach, różnią się od tych występujących w XVII wieku. Obecnie samice osiągają wagę od 3 do 4 kilo, z kolei samce nawet do 7 kilo. To, co wyróżnia je spośród innych kotów do długa, bujna sierść. Ich włosy okrywowe mogą mieć nawet 20 cm długości. Persy posiadają także charakterystyczny pyszczek, szeroką, okrągłą głowę, wypukłe policzki, zaokrąglone czoło oraz uczy. Koty tej rasy mają krótki, aczkolwiek szeroki, z dużymi nozdrzami nos. Oczy persów są płytko osadzone i szeroko rozstawione, a ich kolor zależny jest od odmiany barwnej. Persy wyróżnia także krótka szyja, mocno umięśniony grzbiet oraz szeroka klatka piersiowa. Ich łapy są duże, a stopy zaokrąglone. Uważa się, że współcześnie występuje ok. 150 odmian barwnych kotów perskich.
Koty perskie mają predyspozycje terapeutyczne. Są spokojne i zrównoważone, dlatego ich obecność często pomaga osobą cierpiącym na depresję czy nadpobudliwość. Persy silnie przywiązują się do swoich opiekunów. Uwielbiają się do nich przytulać i wylegiwać z nimi w łóżku. Są bardzo pomysłowe i kochają znajdować się w centrum uwagi. Pomiędzy leżeniem a przytulaniem lubią zabawy, a w szczególności wspinaczki. Dlatego osoby decydujące się na przyjęcie do swojego domu kota perskiego, powinny stworzyć odpowiednie dla jego potrzeb warunki przestrzenne. Dobrym rozwiązaniem będzie zakupienie drapaka oraz legowiska. Z reguły koty te są nieagresywne, dostojne i ciche. Nie mruczą bez powodu, aczkolwiek zdarzają się sytuacje, w których bywają uparte.
Przed zdecydowaniem się na zakupienie kota perskiego z hodowli, warto wcześniej ją sprawdzić. Istotne jest, aby hodowcy udostępnili dokumentację przeprowadzonych badań oraz ich wyniki. Persy ze względu na swoją budowę ciała, mają predyspozycje do wielotorbielowatości nerek, czyli niewydolności tych organów. Innymi schorzeniami, które również mogą, pojawić się u tej rasy są: stopniowy zanik siatkówki oka, która prowadzi do utraty widzenia, zapalenie pęcherza oraz kamienie pęcherza moczowego.
Odpowiednie żywienie kota perskiego wpływa zarówno na jego zdrowie, jak i na urodę. Zbilansowana dieta sprawia, że jego sierść jest gładka i lśniąca. Należy pamiętać, aby kotom nie podawać mleka, którego skutkiem spożycia może być biegunka. Zamiast mleka, ziemniaków, surowych ryb i wędlin, należy postawić na gotowane warzywa, mięso (np. drób), chude sery oraz niewielkie ilości ryżu. Jeśli decydujemy się na gotowe posiłki, należy zwrócić uwagę, aby karma była dostosowana do anatomii kota, wieku oraz wielkości pyszczka. Dobrym rozwiązaniem są mokre kamy, które posiadają więcej wartościowych składników, niż karmy suche. Długa sierść persów powoduje, że w przewodzie pokarmowym często zalegają kule włosowe. Wówczas kotom należy zapewnić trawę do podgryzania, która korzystnie wpłynie na przyspieszenie pracy jelit. W razie wątpliwości, dotyczących samodzielnego żywienia kotów perskich, warto o radę udać się do dietetyka lub weterynarza, którzy z pewnością zaplanują odpowiednie posiłki i ich wielkości.
Koty perskie ze względu na swoje długie futro wymagają specjalnej pielęgnacji. Jest to ważny element, o którym należy pamiętać. Szczególnie istotne jest codzienne czesanie, aby nie dopuścić do powstawania splątanych włosów. Czynność ta powinna być wykonywana bardzo starannie i delikatnie. Nie wolno robić tego na zbyt mocno, ponieważ w ten sposób kot może zrazić się do czesania. Na kondycję sierści kotów perskich oprócz żywienia wpływa także pora roku. W czasie wymiany sierści, odpowiednia jej pielęgnacja jest niezwykle ważna. Nie wolno zapominać także o dokładnym oczyszczaniu okolic oczu, nosa, uszu oraz pach. Koty perskie wymagają również przynajmniej raz w miesiącu kąpieli, w odpowiednio dobranych do ich sierści szamponach. Po każdym prysznicu warto nagrodzić swojego pupila smakołykiem.
